آزمایشات و تشخیص سندرم کمپارتمان:
پزشک شما یک معاینه فیزیکی برای بررسی علائم سندرم کمپارتمان حاد یا مزمن انجام می دهد. آنها ممکن است ناحیه آسیب دیده را فشار دهند تا شدت درد شما مشخص شود. پزشک شما همچنین ممکن است از فشارسنج با سوزن وصل شده برای اندازه گیری میزان فشار در محفظه استفاده کند. این اندازه گیری باید در حالی انجام شود که شما در حال انجام فعالیتی هستید که باعث درد پا یا بازوی شما می شود. بعد از اتمام کار دوباره گرفته می شود. ممکن است برای رد سایر بیماری ها از اشعه ایکس عکس بگیرد.
آیا می توانید از سندرم کمپارتمان حاد پیشگیری کنید؟
شما نمی توانید از سندرم کمپارتمان حاد ناشی از تصادف یا آسیب جلوگیری کنید. اما برای جلوگیری از عوارض می توانید به دنبال تشخیص زودهنگام و درمان باشید. اگر آتل یا گچ دارید که خیلی سفت شده است، به پزشک خود اطلاع دهید. اگر داروی ضد درد مصرف کرده اید و آن قسمت از بدن شما هنوز درد می کند یا ورم می کند، توجه ویژه ای داشته باشید. گچ یا آتل باید برای جلوگیری از سندرم کمپارتمان تنظیم شود.
آیا می توانید از سندرم کمپارتمان مزمن پیشگیری کنید؟ ـ شما می توانید از سندرم کمپارتمان ورزشی با موارد زیر جلوگیری کنید:
به جای اینکه خیلی زود انجام دهید، استقامت ورزش را به تدریج ایجاد کنید ـ تغییر وضعیت بدن در هنگام ورزش (مثلاً مخلوط کردن راه رفتن هنگام دویدن) ـ بهبود انعطاف پذیری ـ تمرین نکردن بیش از حد عضلات ـ پوشیدن کفش مناسب ـ روی سطوح نرم تر که برای بدن شما راحت تر است، ورزش کنید.
سندرم کمپارتمان حاد: سندرم کمپارتمان حاد نیاز به مراقبت فوری پزشکی برای کاهش فشار دارد. آسیب دائمی به عضلات و اعصاب شما می تواند در عرض چند ساعت ایجاد شود. این یک اورژانس جراحی است و در صورت عدم رسیدگی فوری ممکن است نیاز به قطع عضو داشته باشد.
سندرم کمپارتمان مزمن: سندرم کمپارتمان مزمن به عنوان یک اورژانس در نظر گرفته نمی شود، اما اگر علائمی را تجربه کردید باید به پزشک خود اطلاع دهید. زمانی که درد دارید سعی نکنید ورزش کنید، زیرا می تواند باعث آسیب دائمی به عضلات، رگ های خونی و اعصاب شما شود.
چه نوع آسیب هایی می تواند باعث سندرم کمپارتمان شود؟ ـ نمونه هایی از آسیب هایی که می توانند باعث سندرم کمپارتمان شوند عبارتند از:
عضله به شدت کبود شده است ـ تصادف ماشین ـ له کردن آسیب، زمانی که چیزی روی شما می افتد ـ شکستگی (شکستگی استخوان) ـ بازگشت ناگهانی جریان خون پس از انسداد جریان خون، مانند جراحی یا از دست دادن هوشیاری ـ استروئیدهای آنابولیک همچنین می توانند با افزایش سریع سایز عضله باعث سندرم کمپارتمان شوند. علل دیگر شامل گچ گیری یا بانداژهای بزرگ است که خیلی سفت هستند و برای مدتی پوشیده می شوند.
انواع سندرم کمپارتمان:
1. سندرم کمپارتمان حاد: این نوع از سندرم کمپارتمان معمولاً پس از تجربه یک آسیب جدی رخ می دهد. در موارد نادر، ممکن است پس از یک آسیب جزئی نیز ایجاد شود. به عنوان مثال، ممکن است به سندرم کمپارتمان حاد مبتلا شوید:
هنگام شکستگی ـ پس از آسیبی که دست یا پای شما را خرد می کند ـ در نتیجه یک عضله به شدت کبود شده است ـ از پوشیدن گچ یا بانداژ تنگ ـ از مصرف زیاد الکل یا مواد مخدر ـ کمک های اولیه برای شکستگی استخوان و شکستگی.
2. سندرم کمپارتمان مزمن (فعالیتی):
ورزش، به خصوص زمانی که شامل حرکت های تکراری باشد، می تواند باعث این شکل از سندرم کمپارتمان شود. بیشتر در افراد زیر 40 سال رخ می دهد، اما شما می توانید در هر سنی به آن مبتلا شوید. اگر فعالیت هایی مانند شنا، بازی تنیس یا دویدن انجام دهید، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سندرم کمپارتمان مزمن هستید. تمرینات شدید یا مکرر نیز می تواند خطر شما را افزایش دهد. ارتباط بین ورزش و سندرم کمپارتمان مزمن به طور کامل شناخته نشده است.