نحوه ی درمان:‌ اکثر کشیدگی های عضلانی ساق یا ران پا را می توان با موفقیت در خانه درمان کرد. کشیدگی‌های جزئی عضلانی را می‌توان با استراحت، یخ، فشرده‌سازی درمان کرد. برای چند روز از استفاده از عضله خودداری کنید، به خصوص اگر حرکت باعث افزایش درد شود. اما استراحت بیش از حد می تواند باعث ضعیف شدن عضلات شود. این می تواند روند بهبودی را طولانی تر کند. پس از دو روز، به آرامی استفاده از گروه عضلانی آسیب دیده را شروع کنید و مراقب باشید که زیاده روی نکنید.
یخ: بلافاصله پس از آسیب دیدگی عضله، یخ بزنید. این تورم را به حداقل می رساند. یخ را مستقیماً روی پوست خود قرار ندهید. یک کیسه یخ یا یخ را در حوله بپیچید. یخ را حدود 20 دقیقه روی ماهیچه خود نگه دارید. در روز اول هر ساعت تکرار کنید. برای چند روز آینده، هر چهار ساعت یکبار یخ بمالید.
فشرده سازی: برای کاهش تورم، ناحیه آسیب دیده را با یک باند الاستیک بپیچید تا تورم کاهش یابد. مراقب باشید که ناحیه را خیلی محکم نپیچانید. انجام این کار می تواند گردش خون شما را کاهش دهد.
ارتفاع: در صورت امکان، عضله آسیب دیده را بالاتر از سطح قلب خود نگه دارید.

سایر روش های خودمراقبتی شامل موارد زیر است: از داروهای ضد التهابی بدون نسخه مانند ایبوپروفن (ادویل) استفاده کنید. این به کاهش درد و تورم کمک می کند. استامینوفن (تیلنول) نیز می تواند به کاهش درد کمک کند. بعد از سه روز، چند بار در روز حرارت را به عضله بمالید. این به گردش خون در ناحیه برای بهبودی کمک می کند. برای مدت طولانی به عضلات خود استراحت ندهید. این می تواند باعث سفتی و ضعف شود. حرکات کششی سبک را در اسرع وقت شروع کنید. به آرامی سطح فعالیت خود را افزایش دهید. مطمئن شوید که قبل از ورزش، زمانی که به فعالیت عادی برگشتید، حرکات کششی و گرم کنید. این به افزایش جریان خون در عضلات و کاهش خطر آسیب کمک می کند. برای حفظ اندام خود تلاش کنید. اگر ماهیچه های شما قوی و سالم باشند، کمتر احتمال دارد دچار کشیدگی شوید. اگر کشیدگی عضلات شما شدید است، ممکن است به مراقبت های پزشکی نیاز داشته باشید. فیزیوتراپی نیز ممکن است توصیه شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد/ برای سویه های خفیف تا متوسط، درمان خانگی باید کافی باشد. در صورت بروز هر یک از موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:
درد بعد از یک هفته کاهش نمی یابد ـ ناحیه آسیب دیده بی حس است ـ از جای زخم خون می آید ـ نمی توانید راه بروید ـ نمی توانید دست ها یا پاهای خود را حرکت دهید.
نحوه ی تشخیص: در طول معاینه فیزیکی، پزشک شما تورم و نقاط حساس را بررسی می کند. محل و شدت درد شما می تواند به تعیین میزان و ماهیت آسیب کمک کند. در آسیب های شدیدتر، جایی که عضله یا تاندون به طور کامل پاره شده است، پزشک ممکن است بتواند نقصی را در ناحیه آسیب دیده یا احساس کند. سونوگرافی اغلب می تواند به تشخیص انواع مختلف آسیب های بافت نرم کمک کند. معاینه فیزیکی و آزمایش‌های تصویربرداری، مانند اشعه ایکس و اسکن ام آر آی MRI، می‌تواند به پزشک کمک کند تا میزان آسیب شما را تعیین کند. درمان ممکن است شامل داروهای ضد التهاب و مسکن‌ها برای کاهش درد و تورم باشد. پزشک شما همچنین ممکن است فیزیوتراپی را برای کمک به تقویت عضله و بازیابی حرکت تجویز کند. در موارد بسیار شدید، ممکن است نیاز به جراحی برای ترمیم عضله باشد.

جهت خرید و قیمت ـ دیدن کفش های مخصوص بیماری های پا درد و زانو درد اینجا کلیک کنید.