آسیب های رباط صلیبی قدامی زانو (ACL): در طول معاینه فیزیکی، پزشک تمام ساختارهای زانوی آسیب دیده شما را بررسی می کند و آنها را با زانوی آسیب دیده شما مقایسه می کند. اکثر آسیب های رباط را می توان با معاینه فیزیکی کامل زانو تشخیص داد.
تست های تصویربرداری: آزمایش‌های دیگری که ممکن است به پزشک کمک کند تشخیص شما را تأیید کند عبارتند از:
اشعه ایکس: اگرچه آنها هیچ آسیبی به رباط صلیبی قدامی شما نشان نمی دهند، اشعه ایکس می تواند نشان دهد که آیا آسیب با شکستگی استخوان همراه است یا خیر.
اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): این مطالعه تصاویر بهتری از بافت های نرم مانند رباط صلیبی قدامی ایجاد می کند. با این حال، معمولاً برای تشخیص پارگی ACL نیازی به MRI نیست.
نحوه ی رفتار: درمان پارگی ACL بسته به نیازهای فردی بیمار متفاوت خواهد بود. به عنوان مثال، ورزشکار جوانی که در ورزش های چابکی شرکت می کند به احتمال زیاد برای بازگشت ایمن به ورزش نیاز به جراحی دارد. افراد کم ‌تحرک، معمولاً مسن‌تر، ممکن است بتوانند بدون جراحی به سبک زندگی آرام‌تری بازگردند.
درمان غیر جراحی: آسیب های رباط صلیبی قدامی (ACL) پارگی بدون جراحی بهبود نمی یابد. اما درمان غیرجراحی ممکن است برای بیماران مسن یا دارای سطح فعالیت بسیار پایین موثر باشد. اگر ثبات کلی زانو دست نخورده باشد، پزشک ممکن است گزینه های ساده و غیر جراحی را توصیه کند.

مهاربندی: پزشک شما ممکن است یک بریس برای محافظت از زانوی شما در برابر بی ثباتی توصیه کند. برای محافظت بیشتر از زانوی خود، ممکن است به شما عصا داده شود تا از وارد کردن وزن به پایتان جلوگیری کند. فیزیوتراپی با کاهش تورم، یک برنامه توانبخشی دقیق آغاز می شود. تمرینات خاص عملکرد زانوی شما را بازگردانده و عضلات ساق پا را که از آن حمایت می کنند تقویت می کند.
درمان جراحی: بازسازی رباط ـ بیشتر پارگی های ACL را نمی توان دوباره به هم بخیه زد. برای ترمیم ACL از طریق جراحی و بازگرداندن ثبات زانو، رباط باید بازسازی شود. پزشک شما رباط پاره شده شما را با پیوند بافت جایگزین می کند. این پیوند به عنوان داربستی برای رشد رباط جدید عمل می کند. گرافت ها را می توان از منابع مختلفی به دست آورد. اغلب آنها از تاندون کشکک که بین کاسه زانو و ساق پا قرار دارد گرفته می شوند. تاندون های همسترینگ در پشت ران منبع رایج پیوند هستند. گاهی اوقات از تاندون چهار سر ران که از کاسه زانو به سمت ران کشیده می شود استفاده می شود. در نهایت می توان از پیوند جسد (آلوگرافت) استفاده کرد.

همه منابع پیوند مزایا و معایبی دارند. شما باید در مورد انتخاب پیوند با جراح ارتوپد خود صحبت کنید تا به شما کمک کند بهترین گزینه برای شما تعیین شود. از آنجایی که رشد مجدد به زمان نیاز دارد، ممکن است شش ماه یا بیشتر طول بکشد تا ورزشکار بتواند پس از جراحی به ورزش بازگردد. روش. جراحی برای بازسازی رباط صلیبی قدامی با آرتروسکوپ و با استفاده از برش های کوچک انجام می شود. جراحی آرتروسکوپی کمتر تهاجمی است. مزایای تکنیک های کمتر تهاجمی شامل درد کمتر ناشی از جراحی، زمان کمتر در بیمارستان و زمان بهبودی سریع تر است.
توانبخشی: چه درمان شما شامل جراحی باشد یا نه، توانبخشی نقشی حیاتی در بازگرداندن شما به فعالیت های روزانه ایفا می کند. یک برنامه فیزیوتراپی به شما کمک می کند قدرت و حرکت زانو را دوباره به دست آورید. اگر جراحی دارید، فیزیوتراپی ابتدا بر بازگشت حرکت به مفصل و عضلات اطراف تمرکز می کند. این با یک برنامه تقویتی طراحی شده برای محافظت از رباط جدید دنبال می شود. این تقویت به تدریج باعث افزایش استرس در سراسر رباط می شود. مرحله نهایی توانبخشی با هدف بازگشت عملکردی متناسب با ورزش ورزشکار است.

جهت خرید و قیمت ـ دیدن کفش های مخصوص زانو درد اینجا کلیک کنید.