شکستگی مچ پا چگونه تشخیص داده می شود؟ اشعه ایکس معمولاً برای تعیین اینکه آیا استخوان شکسته ای وجود دارد یا خیر، برخلاف آسیب بافت نرم مانند پیچ خوردگی، مورد نیاز است، زیرا پیچ خوردگی و شکستگی مچ پا علائم مشابهی دارد. سایر تصویربرداری های رادیولوژی مانند سی تی اسکن یا ام آر آی MRI ممکن است برای تعیین دامنه کامل آسیب مورد نیاز باشد. اگر تصویربرداری نشان داد که فردی دچار شکستگی مچ پا شده است، باید در اسرع وقت با جراح ارتوپد مشورت کند. چندین نوع مختلف شکستگی مچ پا وجود دارد و همه آنها به جراحی نیاز ندارند. اما زمانی که انجام می دهند، مهم است که جراحی مناسب را توسط یک متخصص پا و مچ پا ماهر دریافت کنند. یک عمل جراحی نامناسب یا ضعیف می‌تواند باعث شود بیمار به جراحی‌های اصلاحی اضافی نیاز داشته باشد و/یا سال‌ها بعد دچار بی‌ثباتی مچ پا، آرتریت یا حتی نیاز به عمل تعویض مچ پا شود. مداخله زودهنگام و صحیح کلید حفظ مفصل مچ پا در طولانی مدت است.

شکستگی مچ پا چگونه درمان می شود؟ درمان بر اساس تراز استخوان ها و ثبات مفصل مچ پا است. هدف این است که استخوان‌ها تا حد امکان بهبود پیدا کنند تا از هر گونه ناپایداری باقیمانده یا ناهماهنگی استخوان جلوگیری شود. ناهماهنگی کمتر از دو میلی متر در مفصل مچ پا می تواند منجر به آرتریت شود. رفع شکستگی بسیار ساده تر از درمان آرتریت در آینده است. برخی از شکستگی‌های خفیف مچ پا (پایدار و بدون جابجایی) را می‌توان به‌صورت غیرجراحی با آتل، گچ‌گیری پا کوتاه یا سایر وسایل حفاظتی مانند چکمه پیاده‌روی درمان کرد/ عصا برای محدود کردن تحمل وزن. برای شکستگی‌های جدی‌تر که در آن‌ها استخوان‌ها یا قطعات استخوانی ناهماهنگ هستند، مداخله جراحی برای جلوگیری از بهبودی نامناسب (سوختگی) که مانع حرکت صحیح مچ پا می‌شود و احتمالاً منجر به عوارض دیگر می‌شود، ضروری است.

حدود شش هفته طول می کشد تا استخوان ها بهبود یابند. ممکن است مدت بیشتری طول بکشد تا رباط ها یا سایر بافت های نرم نیز بهبود یابند. پس از جراحی، بیماران معمولاً 4 تا 6 هفته تا زمان بهبودی استخوان تحمل وزن ندارند. بیماران تحت یک پروتکل مدیریت درد قرار می گیرند که نیاز آنها به داروهای مخدر را به حداقل می رساند. برای چند هفته اول، بیماران در یک آتل قرار دارند و 90 درصد از روز اندام را بالا می‌برند. پس از 10 تا 14 روز، بخیه ها برداشته می شوند و بیماران معمولاً در یک چکمه قابل جابجایی قرار می گیرند. این به بیماران اجازه می دهد تا شروع به حرکت مچ پا و دوش گرفتن کنند. در ویزیت شش هفته ای، اشعه ایکس گرفته می شود. با فرض اینکه استخوان به خوبی بهبود یافته است، بیماران می توانند وزنه برداری را شروع کنند و فیزیوتراپی را شروع کنند. در صورت نیاز، بیماران معمولاً شش هفته یا بیشتر درمان خواهند داشت.