راهنمای خرید کفش سنگنوردی ـ کفش سنگ نوردی چه خصوصیاتی دارد؟ ـ انتخاب کفش سنگنوردی ـ کفش سنگ نوردی باید چه ویژگی هایی داشته باشد ـ نکات مهم در انتخاب کفش سنگ نوردی
ادامه توضیحات راهنمای انتخاب کفش سنگ نوردی/ در مورد سفتی کفش سنگ نوردی:
کفشهای سفتتر و حمایتکننده معمولاً دارای یک لایه پلاستیکی نازک (کف میانی) هستند که تمام طول کفش را میپوشاند. آنها برای مبتدیان و برای مسیرهای طولانی در فضای باز که در آن ساعت ها در یک زمان آنها را می پوشید عالی هستند. کفشهای سفت از پاهای شما حمایت میکنند و با افزایش ماهیچههای پا و انگشتان پا از خستگی جلوگیری میکنند. همانطور که قوی تر می شوید، ممکن است بخواهید به سمت یک کفش نرم تر پیشرفت کنید. بالا رفتن از صخره های شیب دار یا آویزان در کفش های سفت تر دشوارتر است، زیرا نمی توانید پای خود را خم کنید تا آن را به دور پایه ها بپیچید و آنها را با پاهای خود بگیرید یا قلاب کنید. کفش هایی با زیره میانی نازک تر یا کوتاه تر، نرم تر و انعطاف پذیرتر هستند. کفشهای نرم روی تختههای صاف سنگی عالی هستند. آنها همچنین در زمین های شیب دار و بالای سر و دیوارهای تمرینی عالی هستند. کفشهای نرمتر مناسب کوهنوردان متوسط و پیشرفته است که قدرت و تکنیکی برای پا ایجاد کردهاند که به آنها اجازه میدهد با پاهای خود قلاب کنند و نگه دارند.
آنها می توانند در مسیرهای طولانی و مسیرهایی که نیاز دارند پاهای خود را به شکاف بچرخانید ناراحت کننده باشند. کفش های بند دار اغلب راحت ترین هستند، زیرا می توان آنها را گشاد یا راحت پوشید. می توانید انگشتان پا را بدون پاشنه محکم کنید یا برعکس، برای یک تناسب واقعاً سفارشی. اما اگر از تخته سنگی به تخته سنگی دیگر یا پس از اتمام یک مسیر در حال حرکت هستید، برای بلند شدن و پوشیدن راحت تر هستند. توری هایی که تا انگشت پا می رسند برای داشتن یک تناسب دقیق عالی هستند، اما می توانند با حرکات تکنیکی بالا رفتن مانند قلاب پا مانع شوند یا باعث درد شوند. بستههای نواری که روی کفشهای دمپایی یافت میشوند برای پوشیدن و درآوردن راحت هستند، چیزی که در هنگام کوهنوردی و بولدرینگ ورزشی رایج است. آنها ترکیب خوبی از راحتی و عملکرد را ارائه می دهند.
چگونه ضخامت و نرمی لاستیک بر عملکرد سنگ نورد تأثیر می گذارد:
همه کفشهای کوهنوردی چسبندگی خوبی دارند، اما برخی از لاستیکها نرمتر هستند، که برای مالش دادن حرکات بر روی تختههای سنگی لخت یا برای کوهنوردان سبکتر عالی است. لاستیک سخت تر برای لبه زدن روی پایه های بسیار کوچک یا برش بهتر است. لاستیک نرمتر سریعتر سایش میشود و دوام کمتری نسبت به لاستیک سختتر دارد.
ضخامت لاستیک نیز بر عملکرد تأثیر می گذارد. لاستیک ضخیم تر، سفتی را افزایش می دهد و حساسیت را کاهش می دهد، بنابراین ضخامت لاستیک های 4 میلی متر و بالاتر را در کفش های بسیار سفت یا آن هایی که برای مبتدیان طراحی شده اند، خواهید دید. لاستیک ضخیم تر دوام بیشتری خواهد داشت، بنابراین کوهنوردی که در حال توسعه تکنیک و دقت با پای خود است، از کفی کمی ضخیم تر بهره خواهد برد. کوهنوردان پیشرفتهتری که به دنبال کفشهای انعطافپذیر هستند، ممکن است ضخامت کفی کمتر از 4 میلیمتر را انتخاب کنند.
کفش های کوهنوردی زنانه چگونه مناسب می شوند؟
پاهای زنان عموماً باریکتر از مردان است و معمولاً تاندون آشیل نازکتر، بریدگیهای استخوان مچ پا پایینتر و قوس و کف پا بالاتر است. کفش هایی که در پشت پاشنه بلند می نشینند ممکن است در تاندون آشیل شما فرو بروند. برای تطبیق با آن، کفشهای کوهنوردی زنانه معمولاً دارای یک فنجان پاشنه باریکتر، برش کمتر در اطراف استخوانهای مچ پا و حجم کمتری از جلوی پا هستند ;ta sk'k,vnd.