کفش پابرهنه یا مینیمالیستی ـ کفش پابرهنه چیست؟ ـ مشخصات کفش های مینیمال ـ نکات مهم در انتخاب کفش مینیمالیستی ـ درباره کفش مینیمالیستی
کفش‌های پابرهنه : البته مفهوم کفش‌های پابرهنه یک چیز عجیب و غریب است، زیرا دویدن واقعی پابرهنه با نبود کفش تعریف می‌شود. اما این اصطلاح برای توصیف کفش هایی استفاده می شود که نزدیک ترین حس را به پابرهنه بودن ارائه می دهند. آنها ممکن است دارای جیب های جداگانه برای انگشتان پا باشند تا هر انگشت به طور جداگانه خم شود، یا ممکن است بیشتر شبیه دمپایی باشد. کفش‌های پابرهنه، که تقریباً همیشه کفش‌های بدون قطره نیز هستند، دارای یک لایه انعطاف‌پذیر و بسیار نازک (3 تا 10 میلی‌متر) از کفش بین کف پا و زمین هستند. آنها هیچ پشتیبانی قوس یا عناصر پایداری را ارائه نمی دهند. می توانید آنها را با یا بدون جوراب بپوشید.
کفش دویدن مینیمالیست:
کفش‌های دویدن با حداقل بالشتک : اینها ترکیبی از کفش‌های پابرهنه و کفش‌های دویدن سنتی هستند. آن‌ها چابک، سبک و انعطاف‌پذیر هستند، با اندکی یا بدون پشتیبانی از قوس، اما دارای بالشتک بیشتری نسبت به کفش‌های پابرهنه هستند. آنها یک راه عالی برای سهولت در دویدن با پای برهنه، یا به سادگی احساس بهتر زمین بدون چشم پوشی از تمام لایه های میانی هستند.

یک ارزیابی تناسب داشته باشید:
نکات تناسب: پاشنه و پنجه کفش های پابرهنه باید مانند یک دستکش مناسب باشد. در مقابل، کفش‌های دارای بالشتک حداقل باید به اندازه کافی عرض در جعبه‌های پنجه پا داشته باشند (در حد یک تصویر کوچک) پاها به طور طبیعی باز شوند. به همین دلیل، همچنین مطمئن شوید که در کفش‌هایی که دارای بالشتک هستند کمی طول بیشتری داشته باشید. بسیاری از دونده‌ها دویدن با پای برهنه یا مینیمال را در تمرینات خود قرار می‌دهند – مثلاً به عنوان تمرین یک یا دو بار در هفته، یا به عنوان تمرین گرم کردن قبل از دویدن با کفش‌های بالشتک‌تر یا حمایت‌کننده:
1. ابتدا پاهای خود را عادت دهید : قبل از اینکه بخواهید بدوید، راه رفتن را با پای برهنه یا با کفش های مینیمالیستی جدید خود تمرین کنید. به آرامی عضلات ساق پا و قوس خود را بکشید. اگر واقعاً پابرهنه می روید (اصلاً کفش ندارید)، فقط با ایستادن روی شن شروع کنید. شما باید استحکام را در کف پای خود ایجاد کنید. مسافت کوتاهی را روی یک سطح نرم مانند ماسه مرطوب، چمن یا یک مسیر لاستیکی بدوید.

2. مکانیک دویدن خود را تمرین کنید : فرود آمدن روی قسمت میانی پای خود را در مقابل پاشنه خود تمرین کنید. از تماس پاشنه پا با زمین نترسید، اما ابتدا روی ضربه زدن با قسمت میانی پا تمرکز  کنید. زیاده روی نکنید از گام‌های کوتاه و حرکت سریع با ضربه میانی پا استفاده کنید. با برنامه ای اجرا کنید که سرعت گام را اندازه گیری می کند و 180 قدم در دقیقه را هدف قرار می دهد. ضربه زدن به پاشنه با این سرعت گام بسیار دشوار است. فرود شما باید ملایم، آرام و ساکت باشد. از اینکه کف پاهایتان به زمین سیلی بزند خودداری کنید.
3. به تدریج فاصله را افزایش دهید : آهسته شروع کنید و خیلی زود انجام ندهید. سعی کنید از قانون 10 درصد استفاده کنید - مسافت پیموده شده هفتگی خود را (در کفش های پابرهنه/مینیمالیستی) بیش از 10 درصد در هفته افزایش ندهید.
4. احتیاط کنید : تغییر به کفش هایی با اندازه کوچکتر افت پاشنه تا پنجه باعث می شود تاندون آشیل شما سخت تر کار کند. با کفش‌های بدون قطره در مایل‌های طولانی‌تر حرکت کنید، بسیار مراقب باشید. به بدنت گوش کن اگر دردی احساس کردید، متوقف شوید ;ta ldkdlhgdsjd.

برای خرید کفش پابرهنه یا مینیمالیستی لطفا اینجا کلیک کنید.