گوجو ریو کاراته چیست What is Gōjū-ryū؟
گوجو ریو کاراته دو گفته می شود که قدیمی ترین سنت ها و حرکات هنرهای رزمی را به نمایش می گذارد. این سیستم مبتنی بر مفهوم سخت  (برو)  و نرم  (جو) است، که همیشه در هماهنگی یکسانی با یکدیگر برابری می کنند. این هنر تکنیک های سنتی اوکیناوا را با اصول داخلی و خارجی چینی ترکیب می کند. سبک نرم  (ju) و سبک داخلی چینی بر حرکات دایره ای و توسعه  چی  (انرژی حیاتی) متمرکز است، در حالی که خارجی، سخت  (برو) اصل بر قدرت بدنی تکیه دارد. این ترکیب به گوجو ریو Gōjū-ryū زیبایی، حرکات منظم، ظرافت و فرم روان می بخشد. هر کسی که معتقد است گوجو ریو Gōjū-ryū صرفاً یک سبک زیبا با اندکی هنر دفاعی است، فقط کافی است دو تمرین‌کننده گوجو ریو Gōjū-ryū را در مسابقه اسپارینگ  (کومیت) تماشا کند،  جایی که گوجو-ریو Gōjū-ryū یک سیستم مبارزه درونی و نزدیک است که بر کارایی تمرکز دارد. از حرکات گوجو-ریو Gōjū-ryū بیشترین تأثیر چینی را در بین تمام سبک های ژاپنی کاراته دو دریافت کرده است و پس از آن شورین ریو و شیتو ریو قرار دارند. از طریق آموزش گوجو ریو Goju-Ryu، عمل ساده مانند مسدود کردن یا ضربه زدن در نهایت به طور طبیعی انجام می شود.

بسیاری از ویژگی های اصلی گوجو-ریو Gōjū-ryū وجود دارد:
گوجو ریو Goju Ryu دارای ویژگی های بوجوتسو از جمله تکنیک های گریپلینگ و پرتاب و همچنین حرکات سریع و انفجاری ناشی از باسن است. یکی دیگر از ویژگی های گوجو-ریو Goju Ryu ایبوکی است، تکنیک های معروف تنفسی که به گونه ای توسعه یافته اند تا ذهن و بدن را در هماهنگی قرار دهند، آنها را برای یک فرد کارآمدتر متحد کرده و اندام های داخلی بدن را تحریک می کند تا به یک وضعیت آگاهی کامل کمک کند. بسیاری از اصول کاربردی دیگر برای  ایکیبوکی وجود دارد و اکثر آنها تنفس را با حرکت بدن هماهنگ می کنند. بوجی  به معنای عدم درگیری یا صلح است. این بدان معنی است که اگرچه گوجو ریو Goju Ryu هماهنگ است، اما همیشه به دنبال راه بهتری است، لزوماً هیچ مشکلی در روش انجام هر کاری وجود ندارد، با این حال، امکانات بی حد و حصر است.گوجو ریوGōjū-ryū  ریشه های خود را با دیگر سبک های کاراته دو که در اوکیناوا ریشه دارند و در طول قرن ها از هنرهای رزمی چین توسعه یافته اند، به اشتراک می گذارد. بسیاری از حرکات مدرسه مانند کمپوی چینی بسیار نرم هستند. در چین دو هنر مکمل چانگ یا مشت وجود داشت. یکی به عنوان سبک سخت  (برو) یا خارجی طبقه بندی می شود و دیگری سبک  (جو) یا داخلی است. سبک سخت  (برو)  نشان دهنده مکاتب بودایی ذن مانند شاخه های مختلف شائولین چون است و سبک نرم  (جو)  نشان دهنده یی چوئن، پای کوا چانگ و تای چی چون است. نظم دادن به بدن و ذهن به صورت ترکیبی همیشه بخشی از فرهنگ ژاپن بوده است و به وضوح در کاراته دو و بسیاری از هنرهای رزمی دیگر که منشأ آنها را می توان در ژاپن Japan یافت، از جمله گوجو ریو Gōjū-ryū بیان شده است. 

تاریخچه گوجو-ریو The History of Gōjū-ryū:
گوجو-ریو Gōjū-ryū کاراته در دنیای هنرهای رزمی بی نظیر است. در جایی که سایر مکاتب کاراته به گروه‌های انشعابی تقسیم و جدا شده‌اند، گوجو-ریو Gōjū-ryū نزدیک‌ترین آموزش‌ها به آموزه‌های اصلی دو مشارکت‌کننده اصلی خود باقی مانده است. در سال 1937، چوجون میاگی Chōjun Miyagi، گوگن یاماگوچی Gōgen Yamaguchi را به سرپرستی پیشرفت گوجو-ریو Gōjū-ryū در سرزمین اصلی ژاپن منصوب کرد. یاماگوچی به دلیل تولد ژاپنی اش توسط بوتوکوکای به عنوان رئیس گوجو-ریو Gōjū-ryū و میاگی به عنوان رئیس شعبه اوکیناوا منصوب شد. این منجر به رشد و محبوبیت سریع گوجو-ریو Gōjū-ryū در سراسر سرزمین اصلی ژاپن Japan شد. نام گذاری گوجو-ریو Gōjū-ryū بیشتر تصادفی بود تا عمدی. به دلیل 400 سال تاریخ قابل ردیابی و ناگسستنی اوکیناوا گوجو-ریو Gōjū-ryū، در سال 1998 دای نیپون بوتوکوکای، جامعه ای که بر تمام هنرهای رزمی ژاپنی و اوکیناوا در ژاپن حکومت می کند، اوکیناوا گوجو-ریو Gōjū-ryū را به عنوان تنها شکل کاراته، ژاپنی یا اوکیناوا به رسمیت شناخت. به عنوان یک هنر رزمی باستانی قرار دادن گوجو-ریو Gōjū-ryū در کنار سایر هنرهای ژاپنی مانند جوجوتسو و کنجوتسو که دارای دودمان 900 ساله هستند، یک دستاورد بزرگ است.

 ثانیاً، از آنجایی که کاراته در اصل اوکیناوا است، چنین افتخاری را در جامعه ژاپنی بسیار چشمگیرتر می کند. تاریخ گوجو ـ ریو Goju-Ryu نقطه اوج هنرهای بومی "دی" (te - ژاپنی) اوکیناوا است که قدمت آن به بیش از 1000 سال پیش برمی گردد که تحت تأثیر معرفی کمپو چینی در قرن چهاردهم و همچنین هنرهای دیگر از سراسر آسیای شرقی است. امروزه مدارس کاراته زیادی در جهان وجود دارد که ریشه همه آنها به اوکیناوا بازمی گردد. با این حال، در آغاز قرن نوزدهم، سه سبک آموزشی متمایز وجود داشت که هر یک با نام شهر یا منطقه ای که در آن انجام می شد، ارجاع داده می شد. گرچه سبک‌های نام‌گذاری مناسبی نداشتند، اما به نام‌های توماری-ته، شوری-ته و ناها-ته شناخته می‌شدند. سبک های توماری ته و شوری ته با هم متحد شدند و به شورین ریو معروف شدند که به تعداد زیادی سبک دیگر از جمله شوتوکان، وادو-ریو، شیتو-ریو، ایشین-ریو، کیوکوشینکای، تائکواندو و تانگ سودو تقسیم شده است. ناها-ته به خالص ترین شکل خود نزدیک شده و به گوجو-ریو Gōjū-ryū معروف شده است. پسوند «do» که در جودو، کندو، آیکیدو و سایر هنرها به کار می رود به معنای «روش؛ راه یا مسیر کمال جویی از راه...» است. پسوند جدید جایگزین پسوند قدیمی شد، «جوتسو» (جوجوتسو، کنجوتسو، آیکی‌جوتسو) به معنای «علم یا هنر»، و کاراته دو را راهی دیگر کرد که ژاپنی‌ها می‌توانستند با آن نظم، احترام و فداکاری را آموزش دهند و القا کنند. بسیاری از سامورایی های سابق هنرهای مربوطه خود به عنوان توسعه دهندگان و معلمان هنرهای جدید به کار گرفته شدند.

جهت خرید و قیمت ـ دیدن کفش و کتانی مدل های اورجینال زنانه و مردانه/ دخترانه و پسرانه در سبک های مختلف (دویدن، اسپرت، پیاده روی، تریل رانینگ، کوهنوردی) از برند های مختلف و معتبر در ایران و جهان به وب سایت دنیاکالا (همچنین جهت دیدن مقالات بیشتر به بخش وبلاگ/ مقالات) مراجعه فرمایید.