شکستگی تالوس ـ تالس چیست؟ 
شکستگی تالوس شکستگی در یکی از استخوان هایی است که مچ پا را تشکیل می دهد. این نوع شکستگی اغلب در طی یک رویداد پر انرژی، مانند تصادف اتومبیل یا سقوط از ارتفاع قابل توجهی رخ می دهد. از آنجایی که تالوس برای حرکت مچ پا مهم است، شکستگی اغلب منجر به از دست دادن قابل توجه حرکت و عملکرد می شود. شکستگی تالوس که به درستی بهبود نمی یابد می تواند منجر به عوارضی از جمله لنگی، آرتریت و درد مزمن شود. به همین دلیل اکثر شکستگی های تالوس نیاز به جراحی دارند.
آناتومی: تالوس استخوانی است که قسمت تحتانی مفصل مچ پا را تشکیل می دهد (درشت نی و نازک نی قسمت بالایی را تشکیل می دهند). مفصل مچ پا به پا اجازه می دهد تا به سمت بالا و پایین حرکت کند. تالوس نیز بالای استخوان پاشنه (کالکانئوس) قرار می گیرد. تالوس و پاشنه با هم مفصل ساب تالار را تشکیل می دهند. این مفصل به پای شما اجازه می دهد تا به سمت داخل و خارج حرکت کند، که برای راه رفتن روی زمین ناهموار مهم است. تالوس رابط اصلی بین پا و ساق است که به انتقال وزن و نیروهای فشار در سراسر مفصل مچ پا کمک می کند. تا حد زیادی توسط غضروف مفصلی پوشانده شده است، ماده لغزنده سفید رنگی که تمام سطوح مفصلی را می پوشاند. این غضروف به تالوس اجازه می دهد تا به آرامی در برابر استخوان های همسایه خود حرکت کند.

آناتومی طبیعی پا و مچ پا:
استخوان تالوس بین استخوان های ساق پا و استخوان پاشنه (استخوان پاشنه) قرار دارد.
شکستگی می تواند در تمام قسمت های استخوان تالوس رخ دهد. معمولاً تالوس در قسمت میانی خود که «گردن» نامیده می شود، می شکند. گردن بین «بدن» تالوس، زیر استخوان درشت نی، و «سر» تالوس، در پایین‌تر از پا قرار دارد.
شکستگی گردن تالوس: تالوس اغلب در قسمت میانی - یا "گردن" - استخوان می شکند. تالوس همچنین ممکن است از طریق یک برجستگی در قسمت بیرونی استخوان به نام فرآیند جانبی شکسته شود. شکستگی‌های فرآیند جانبی زمانی اتفاق می‌افتند که مچ پا با فشار به سمت بیرون کشیده می‌شود و معمولاً در اسنوبردها دیده می‌شود. شکستگی های تالوس را می توان بر اساس میزان حرکت تکه های استخوان از موقعیت طبیعی خود طبقه بندی کرد.

شکستگی های کم جابجایی یا پایدار:  این نوع شکستگی به سختی از جای خود خارج می شود. انتهای شکسته استخوان ها به درستی یا تقریباً درست ردیف می شوند. در یک شکستگی با حداقل جابجایی، استخوان ها معمولاً در طول بهبودی در جای خود باقی می مانند. جراحی برای ترمیم استخوان ها لازم نیست.
شکستگی جابجا شده شکستگی جابجا شده زمانی اتفاق می افتد که استخوان می شکند و قطعات از موقعیت آناتومیک خود خارج می شوند. مقدار جابجایی به نیروی آسیب مربوط می شود. شکستگی های با جابجایی زیاد به احتمال زیاد ناپایدار هستند. آنها اغلب نیاز به جراحی برای بازگرداندن تراز و دادن بهترین شانس برای بازگشت به عملکرد طبیعی پا و مچ پا دارند.
شکستگی باز:  زمانی که استخوان‌های شکسته از پوست می‌شکنند، به آن آسیب، شکستگی باز یا مرکب گفته می‌شود. شکستگی‌های باز اغلب آسیب بیشتری به عضلات، تاندون‌ها و رباط‌های اطراف وارد می‌کنند. علاوه بر این، شکستگی‌های باز، محل شکستگی را در معرض محیط قرار می‌دهند و اجازه می‌دهند زباله‌های بیرونی به داخل زخم نفوذ کنند. به همین دلیل، خطر عفونت بالاتری دارند و اغلب زمان بیشتری برای بهبودی نیاز دارند.

جهت خرید و قیمت ـ دیدن کفش های مناسب شکستگی پا اینجا کلیک کنید.